Lectuur voor beginners: Книга для домашнего чтения по нидерландскому языку. Пода И.З - 193 стр.

                      “Beste Pinokkio,” zei de vos. “Heb je wat geld voor ons?”
                      “Nee,” zei Pinokkio. “Het is jullie verdiende loon dat jullie niets meer hebben.
                      Jullie zijn boeven. Van mij krijg je niets.” En Pinokkio en Gepetto liepen
                      verder. Een eindje verderop zagen ze een mooi klein huisje midden in een
                      veld vol bloemen. Ze liepen erheen en klopten aan. “De deur is open,” hoo-
                      rden ze een stem zeggen.
                      Ze gingen naar binnen en daar op de muur van de kamer zat dokter Krekel.
                      “O, beste krekel,” zei Pinokkio. “Wat ben ik blij dat ik je weer zie.”
                      “O, nu ben ik opeens een beste krekel,” zei hij. “Dat vond je anders niet toen
                      je die hamer naar mijn hoofd gooide. Toen had je geen medelijden met me,
                      maar ik heb nu wel medelijden met jou. Maar denk eraan dat je in het vervolg
                      vriendelijk bent voor de mensen en dieren.”
                      De krekel vertelde Pinokkio dat hij het huisje de dag ervoor van een mooi
                      geitje met een blauwe vacht had gekregen. Van hem had hij gehoord dat er
                      een pop door een haai was opgegeten.
                      Pinokkio hielp zijn vader in bed. Daarna ging hij weer naar buiten. Hij ging
                      op zoek naar een boerderij, want hij wilde melk voor zijn zieke vader halen.
                      Een boer wilde hem wel een kan melk geven, als hij ervoor werkte. Pinokkio
                      moest een groot wiel ronddraaien. Zo kwamen er emmers water uit de put
                      naar boven. Pinokkio zou de melk krijgen als hij honderd emmers water naar
                      boven had gehaald.
                      “Tot nu toe deed een ezel dat werk,” zei de boer. “Ik heb hem een paar maanden
                      geleden op de markt gekocht, maar nu is hij ziek. Hij ligt daar in de stal.”
                      Pinokkio holde naar de stal en zag dat het zijn vriend Luciferhoutje was. De
                      ezel deed nog eenmaal zijn ogen open, zuchtte heel diep… en stierf.
                      Vanaf die dag werkte Pinokkio van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat bij de
                      boer voor melk voor zijn vader en om een paar stuivers te verdienen. Hij
                      leerde manden vlechten, die hij op de markt verkocht. Na een paar maanden
                      had hij een zilverstuk gespaard. De volgende ochtend ging hij naar de markt
                      om voor zichzelf een nieuwe bloes te kopen.
                      Het was een prachtige dag. De zon scheen en de vogels zongen in de bomen.
                      Pinokkio liep flink door. Toen hij langs een grote slak liep, hoorde hij opeens
                      roepen: “Stop, Pinokkio!”
                      Het was de slak van de fee, die er op die ene avond zo lang over had gedaan de
                      trappen af te kruipen om de deur voor hem open te doen. “Dag beste slak,” zei
                      Pinokkio. “Wat doe jij hier? En weet jij waar de fee is?”
                      “O, Pinokkio,” zei de slak, “de fee is heel erg ziek. Ze gaat zeker dood, want
                      ze heeft geen geld meer om eten te kopen.”

                                                                                                 193




PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com